Podcast en leesplan voor de stille week naar Goede Vrijdag, vandaag de laatste dag 5: MOZAIEKTERRAS...

1 Toen liet Pilatus Jezus geselen. 2 De soldaten vlochten een kroon van doorntakken, zetten die op zijn hoofd en deden Hem een purperen mantel aan. 3 Ze liepen naar Hem toe en zeiden: ‘Gegroet, koning van de Joden!’, en ze sloegen Hem in het gezicht. 4 Pilatus ging weer naar buiten en zei: ‘Ik zal Hem hier buiten aan u tonen om u duidelijk te maken dat ik geen enkel bewijs van zijn schuld heb gevonden.’ 5 Daarop kwam Jezus naar buiten, met de doornenkroon op en de purperen mantel aan. ‘Hier is Hij, die mens,’ zei Pilatus. 6 Maar toen de hogepriesters en de gerechtsdienaars Hem zagen begonnen ze te schreeuwen: ‘Kruisig Hem, kruisig Hem!’ Toen zei Pilatus: ‘Neem Hem dan mee en kruisig Hem zelf, want ik zie niet waaraan Hij schuldig is.’ 7 De Joden zeiden: ‘Wij hebben een wet die zegt dat Hij moet sterven, omdat Hij zich de Zoon van God heeft genoemd.’ 8 Toen Pilatus dit hoorde, schrok hij hevig. 9 Hij ging het pretorium weer in en vroeg aan Jezus: ‘Waar komt U vandaan?’ Maar Jezus gaf geen antwoord. 10‘ Waarom zegt U niets tegen mij?’ vroeg Pilatus. ‘Weet U dan niet dat ik de macht heb om U vrij te laten of U te kruisigen?’ 11 Jezus antwoordde: ‘De enige macht die u over Mij hebt, is u van boven gegeven. Daarom draagt degene die Mij aan u uitgeleverd heeft de meeste schuld.’ 12 Vanaf dat moment wilde Pilatus Hem vrijlaten. Maar de Joden riepen: ‘Als u die man vrijlaat bent u geen vriend van de keizer, want iedereen die zichzelf tot koning uitroept pleegt verzet tegen de keizer.’ 13 Toen Pilatus dit hoorde, liet hij Jezus naar buiten brengen. Zelf nam hij plaats op de rechterstoel op het zogeheten Mozaïekterras, in het Hebreeuws Gabbata. 14 Het was rond het middaguur op de voorbereidingsdag van Pesach. Pilatus zei tegen de Joden: ‘Hier is Hij, uw koning.’ 15 Meteen schreeuwden ze: ‘Weg met Hem, weg met Hem, aan het kruis met Hem!’ Pilatus vroeg: ‘Moet ik uw koning kruisigen?’ Maar de hogepriesters antwoordden: ‘Wij hebben geen andere koning dan de keizer!’ 16 Toen droeg Pilatus Hem aan hen over om Hem te laten kruisigen. - Johannes 19:1-16

Wellicht ken je dit gedeelte uit onze introductiecursus. Dat kan ook niet anders, want die ene keer dat het woord Mozaiek valt in de bijbel, moet het natuurlijk wel in onze introductiecursus.

Toch is het meer dan een leuke knipoog naar onze naam, dat dit gedeelte zo vaak gelezen wordt tijdens de introductiecursus. Want dit is een belangrijk moment in het evangelie. We zien hier Jezus voor Pilatus staan. Nou ja, staan is een groot woord. Hij is inmiddels bespot, geslagen, gekroond met een doornenkroon. Zie Hem staan, de koning van de Joden. Haha! Bespottelijk, toch? Nu was Jezus niet de eerste gevangene die voor deze corrupte stadhouder werd neergesmeten en zeker niet de laatste. Al heel wat vijanden van Rome, rebellen, dieven, onruststokers en moordenaars werden hier aan zijn voeten gegooid. Soms schuldig aan niets meer dan een verlangen naar vrijheid en veiligheid. Maar nooit was er iemand zo onschuldig als Jezus. Hij was niet alleen onschuldig naar Rome en de keizer, maar ook onschuldig naar God en zijn gebod. Zie Hem staan, de mens. Bespot en geslagen. Het zit zelfs Pilatus dwars. Terwijl Hij toch mensen voor minder liet doden. Hij zit er mee in z’n maag. Hij heeft zelfs een onderonsje met deze gevangene. Dat zou toch voldoende moeten zijn om de deur naar vrijheid te pakken? Waarom zegt deze man niets? Waarom doet Hij niets en smeekt Hij niet om genade? Omdat deze man geen genade nodig heeft, maar geeft!

Als deze man zelf geen escape pakt, creëert Pilatus er zelf wel één. Pesach komt eraan. Om de mensen mild te stemmen op deze nationale feestdag, laat hij een gevangene vrij. Dat zal helpen. Wacht, kom eens hier… we zien Jezus zich omdraaien. De mensen kijken Hem aan. Hij kijkt met bewogenheid de mensen aan. ‘Zie, jullie koning, de koning van Joden”. Zal ik hem vrijlaten, of, zoals we in een ander evangelie kunnen lezen, deze Barabbas, deze schuldige schooier? Het einde is bekend. De schuldige loopt vrij weg. De onschuldige wordt in zijn plaats gekruisigd, draagt zijn straf.

Hey, wacht ’s even? Dat klinkt bekend … dat klinkt waar het in het evangelie juist om draait. Barabbas: dat ben ik, dat ben jij. Wij staan daar schuldig. Jezus onschuldig. Wij verdienen de straf, maar Hij draagt Hem. Hij loopt de weg naar het kruis die wij hadden moeten bewandelen. Van Gabbata naar Golgotha. Van het Mozaïekterras naar het ruwhouten kruis.

Wij heten Mozaiek. Daarom willen wij dit gedeelte lezen en blijven lezen. Omdat op dit mozaïekterras de grote ruil plaatsvond. Onze zonde, Zijn straf. Onze gebrokenheid werd Zijn gebrokenheid, opdat Zijn heelheid onze heelheid zou worden. Hier, op het Mozaïekterras van Pilatus’ paleis, nam Jezus onze plaats in en mogen wij door Hem, Zijn plaats innemen als Vaders zoons en dochters. Mozaiek is een kunstwerk van gebrokenheid en ja, ook Gods gebrokenheid.

We lezen van deze Barabbas geen spijt of berouw, geen dankbaarheid of eerbied voor de Man die zijn plaats innam. Laten wij die fout niet maken. Juist vandaag kiezen wij er bewust voor om Jezus te danken en te aanbidden.

Jezus, wij willen U danken voor het kruis.
Dank dat U onze plaats daar innam.
Uw kruis is onze vrijheid.
Uw striemen is onze genezing.
U stierf voor onze zonden.
Wij willen leven voor U.
Vandaag aanbidden wij U,
Koning van de Joden,
Koning van ons hart.