Podcast en leesplan voor de stille week naar Goede Vrijdag, vandaag dag 3: EEN UUR WAKEN...

32 Ze kwamen bij een plek die Getsemane heette, en Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘Blijven jullie hier zitten, terwijl Ik ga bidden.’ 33 Hij nam Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee. Hij voelde zich onrustig en angstig worden 34 en zei tegen hen: ‘Ik ben diepbedroefd, tot stervens toe. Blijf hier waken.’ 35 Hij liep nog een stukje verder, liet zich toen op de grond vallen en bad dat dit uur zo mogelijk aan Hem voorbij mocht gaan. 36 Hij zei: ‘Abba, Vader, voor U is alles mogelijk, neem deze beker van Mij weg. Maar laat niet gebeuren wat Ik wil, maar wat U wilt.’ 37 Hij liep terug en zag dat zijn leerlingen lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: ‘Simon, slaap je? Kon je niet één uur waken? 38 Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig, maar het lichaam is zwak.’ 39 Weer ging Hij weg om te bidden, met dezelfde woorden als daarvoor. 40Toen Hij weer terugkwam, lagen ze opnieuw te slapen, want hun ogen vielen steeds dicht, en ze wisten niet wat ze Hem moesten antwoorden. 41 Toen Hij voor de derde maal terugkwam, zei Hij tegen hen: ‘Liggen jullie daar nog steeds te slapen en te rusten? Het is genoeg. Het ogenblik is gekomen waarop de Mensenzoon wordt uitgeleverd aan de zondaars. 42 Sta op, laten we gaan; kijk, hij die Mij uitlevert, is al vlakbij.’ - Markus 14: 32-42

Toen ik nog een jonggelovige was, kreeg ik een boek in mijn handen gedrukt met de titel: ‘Kun je niet één uur met Mij waken?’ geschreven door Larry Lee. Ik kende toen het fenomeen ‘stille tijd’ nog niet. Maar sinds het lezen van dat boek heb ik geprobeerd er een gewoonte van te maken tijd te nemen voor gebed, Bijbellezen, luisteren naar Gods Woord en Zijn stem. Soms is mijn gebedstijd vol vuur en passie. Vaak is het ook maar gewoontjes of zelfs droog. En soms … eerlijk: soms kom ik er niet eens aan toe. Dan hoor ik in mijn hart die zin, niet als verwijt, maar als liefdevolle uitnodiging: ‘Kun je niet één uur met Mij waken’?

Deze woorden werden uitgesproken door Jezus in de tuin die Gethsemane heet. Deze tuin is natuurlijk bekend van Jezus’ nachtelijke worsteling, vlak voor zijn arrestatie en kruisiging. We vinden hier niet alleen een biddende Jezus, maar ook een bedroefde en angstige Jezus. Deze Jezus heeft zijn vrienden zo hard nodig. Maar terwijl Jezus onrustig en angstig worstelt, liggen zijn vrienden … te slapen. Met name Petrus wordt bij naam gewekt. ‘Simon, slaap je? Kon je niet één uur waken? Ik weet niet wat het jou doet, maar ik voel ‘m. Die kerel, die vlak hiervoor nog zei: ‘Misschien zal iedereen ten val komen, maar ik niet!’ of: ‘Al zou ik met U moeten sterven, verloochenen zal ik U nooit’. Die man, die zou ik kunnen zijn. De man die dwars door de strijd en worsteling van zijn vriend Jezus heen slaapt. En laten we eerlijk zijn. Die man hád ik kunnen zijn … of jij.

Hoe vaak verlangde Jezus naar mij als vriend en dommelde ik weg, niet bewust van wat er op Zijn hart was, niet bewust van Zijn strijd en gevecht in deze wereld? Hoe vaak heb ik liggen slapen? Niet zozeer letterlijk, maar vooral geestelijk. Geregeld heb ik geestelijk liggen slapen, niet in de gatende hebbende wat er in God omging en wat Hij met me wilde delen.

Vrienden hebben elkaar nodig. Het is mijn verlangen om te groeien in mijn vriendschap met Jezus. Indien nodig, zelfs een uur met Hem te waken. In zo’n uur wordt liefde en lijden gedeeld, wordt vriendschap gebouwd. Groeit onze intimiteit met Hem.

In mijn leven is ‘een uur waken’ sinds dat boek, synoniem geworden voor mijn gebed en tijd met God. Maar bidden kan soms knap lastig zijn. Zeker als je zo’n brein hebt zoals ik. Ik kan, zeker in de ochtend, nog geen twee gedachten aan elkaar knopen.

Maar dan helpt dit gebed van Jezus mij juist:
‘Abba, Vader, voor U is alles mogelijk. Neem deze beker van Mij weg, maar laat niet gebeuren wat Ik wil, maar wat U wilt.’

Waarom helpt dit gebed mij?
Allereerst helpt het mij om, net als Jezus, bij het juiste adres aan te kloppen. Abba, Vader. Ik richt mijn gebed niet tot een ‘onpersoonlijke macht’, maar aan mijn Abba, papa, Vader. Dat zegt niet alleen iets over wie God is, maar ook over wie ik ben en wie jij bent: een geliefde zoon of dochter. Dat is nog eens een begin van een gebed. Vervolgens bidt Jezus: ‘voor U is alles mogelijk’. Dat zegt niet alleen iets over Wie God is, maar ook over wat Hij kan doen: ALLES! Voor God is alles mogelijk! Er is geen gebed te gek. We mogen en kunnen Hem alles vragen. En als je dat doet, weet dan: ‘mijn papa kan alles’.

Als derde bidt Jezus: ‘indien het mogelijk is, neem dan deze beker van Mij weg’. Hij bidt hier zo’n eerlijk gebed. Niet om onder Gods plan uit te komen, maar om zo zijn angst en worsteling met zijn Vader te delen. Hij durft echt te delen wat op z’n hart ligt. Wij mogen God in onze nood ook alles vragen, zelfs als we misschien het antwoord al vermoeden.

Tot slot: ‘maar laat niet gebeuren wat Ik wil, maar wat U wilt’. Waar dit gebed begint met aanbidding van Abba, eindigt het met overgave. Wat U wilt Vader, en niet wat ik wil. Uw wil geschiedde. Ik geef me over aan de wil van mijn Vader.

Mag dit gebed van Jezus jou ook helpen om te bidden, te bidden voor jezelf, je gezin, vrienden of omgeving? Mag dit je helpen om één uur met Hem te waken?

Jezus, ik ben soms ook zo geneigd geestelijk in slaap te vallen.
Help mij met U te waken, met U te strijden.
Dank voor dit gebed. Niet alleen omdat het mij helpt te groeien in mijn bidden en in mijn vriendschap met U,
maar ook omdat Uw gebed ‘Uw wil geschiedde’ uiteindelijk betekende dat Uw vader mijn vader kon worden.
Dank U, Jezus!